تاریخچه و سنت بودو

تاریخچه و سنت بودو 

 تولد ژاپن :  

زمین های اطراف جزیره ژاپن کنونی حدود 70 میلیون سال پیش شکل گرفته اند .

با توجه به نظریه باستان شناسان قدمت زیستن انسان بر روی زمین به 2/5 میلیون سال پیش برمی گردد . در دوران عصر یخ ( 50000 تا 10000 سال پیش ) در اثر حرکت های حجیم زمین خشکی های بزرگی مثل قاره اوراسیا ( آسیا و اروپا ) را از هم جدا کرد و جزیره های ژاپن شکل گرفت .

جدا سازی جغرافیایی این قاره باعث شد که ژاپن شکل بگیرد و مورد حمایت واقع گردد و فرصتی باشد برای به وجود آمدن فرهنگ ژاپن از 10000 – 300 سال قبل از میلاد مردمان ما قبل تاریخ ژاپنی شکار کردن و زندگی دسته جمعی را دنبال می کردند . کشاورزی دسته جمعی از سال های 300 قبل از میلاد آغاز شد به تدریج پیشرفت هایی در آبیاری راه اندازی شد و به وسیله ی ابزارهای عصر آهن که محصولات کشاورزی را افزایش داد هر کدام به ترتیب باعث انفجار جمعیت شد همچنان که گروهی از جامعه و ساختارهای سیاسی توسعه پیدا کرد جنگ و جنگ آوری بین روستاییان شدت گرفت .

سلاح هایی از جنس برنز و آهن از دیگر قاره ها تهیه می شدند اما به زودی ژاپنی ها اسلحه های خودشان همانند شمشیر و نیزه را درست گرفتند به هر حال تعداد زیادی از این سلاح های ژاپنی کارآمد نبودند و از آنها در مراسم مذهبی استفاده می کردند .

2.       اتحاد و اقدامات نظامی اخیر :

در قرن چهارم بعد از میلاد ژاپن تحت خانواده امپراطوری یاماتو Yamato که تاکنون هم ادامه دارد متحد شد . یاماتو در سال 367 بعد از میلاد به صورت رسمی روابط دیپلماتی خود را با پائیک چی Paekche تاسیس کرد . دو سال بعد سلسله یاماتو تعدادی سرباز برای دفاع از پائیک چی اعزام نمود و این اتحاد تا 663 ادامه پیدا کرد .

خاندان پائیک چی به وسیله نیروی نظامی پر قدرت سیلا Silla و سلسله تانگ Tang در چین در هم شکسته شد .

3.    

بقیه را در ادامه مطلب مطالعه بفرمائید   با تشکر

  پذیرش مذهب بودا و اغتشاش :

گرچه شین تو Shinto از مذاهب بومی قدیمی در ژاپن بوده است ، در سال 593 قبل از میلاد امپراتور سوئیکو Suiko موافقت خود را برای پذیرش مذهب بودا اعلام نمود (که توسط کره در اواسط قرن ششم معرفی شده بود)

و همه را به ساخت معابد مذهب بودا تشویق می کرد . در سال 604 ولیعهد سوتوکو Shotoku دستور Seven teen را به ثبت رساند و همچنین در ابتدای تاسیس قدرت امپراتوری اش دادگاه ها را رتبه بندی کرد و نیز طبقات اجتماعی را به صورت استاندارد مرتب کرد .

4.     مسابقات هنرهای رزمی اولیه :

قدیمی ترین مدارک و شواهد از هنرهای رزمی در ژاپن به کشتی سومو Sumo بر می گردد . اولین کتاب تاریخی ژاپنی ها به نام کوجی کی Kojiki  که در سال 712 بعد از میلاد نوشته شد ، که درباره sumo  رابطه ی بین دو خدای شین تو Shinto یعنی تاکه مینا کاتا ، Takeminakata و تاکه میکا زوچی Takemikazuchi در سواحل لاکه میکازوچی Lakemikazuchi  در مسابقه ای شرکت کردند . در این رقابت تاکه مینا تاکا با پیچاندن دست حریف و پرتاب وی بر زمین برنده شد ، با این پیروزی او به عنوان پاداش حق حکومت بر منطقه را پیدا کرد .

فرهنگ کهن دیگری در سال 720 بعد از میلاد به نام نیوشوکی Nihoshoki به وجود آمد جایی که نومی نو سوکانی Nomi no sukune  رقیبش تایما کی هارا Taima no kehaya را شکست داد . در سال 726 بعد از میلاد امپراطور سیبو Seibu  مسابقاتی را در ماه جولای برگزار کرد که به عنوان مهم ترین مکان برگزاری مراسم تیر اندازی در ماه های ژانویه می شد . مسابقات تیر اندازی در ماه ژانویه بدون اسب برگزار می گردید و مسابقات در ماه می شامل مردان کمانگیر سوار بر اسب بود . در حالی که اسب ها را می راندند به طرف هدف تیر اندازی می کردند و اسب هایشان را چهارنعل می تاختند این مسابقات هنرهای رزمی در ژاپن تا 300 سال ادامه یافت بنابر این مهم ترین جنگ های داخلی بین تایرا Taira  و میناموتو Minamoto  در قرن دوازدهم پایان یافت که پایانی بدان سنت بود .

5.     دوران هیان Heian و افزایش طبقه جنگجو :

در دوران Heian کشور ژاپن هویت فرهنگی سیاسی و اقتصادی خود را به وجود آورد . بودا جلوه گر شد و جدایی مذهب و ایالات به خوبی مشخص گردید . هنر و ادبیات در دست طبقه اشرافی دولت پیشرفت کرد تا قرن دهم بیشتر سربازان ژاپنی از طبقه پایین اشراف و نوکران آنها و افرادی که هر موقع دوست داشته سلاح بدست می گرفتند ، تشکیل شده بود . به هر حال شکل گیری گروه های جنگجوی متخصص که بیشترشان کمان گیران حرفه ای بودند باعث ایجاد طبقه جدیدی میان جنگجویان گردید .

در حومه شهرها گروه های جنگجو قدرت سیاسی پیدا کرده و مقامات مردمی نمی توانستند آنها را کنترل کنند .

این حالت تهدید آمیز بر زمین ها کنترل داشته و کشور را به سمت بی قانونی و فساد کشاند ، به تعلاوه معابر بزرگ بودایی راهبه های جنگجو را برای حمایت از خود آموزش دادند و از قدرت نظامی خود برای فشار به دولت استفاده کردند .

در سال 1167 کیوموری تایوا Kiyomori Taiva که اولین جنگجوی عضو دادگاه عالی بود کنترل دادگاه را به دست گرفته و خاندانش دولت را تا سال 1185 کنترل کردند . این کنترل جنگجویان بر ژاپن تا 700 سال ادامه پیدا کرد .

6.      دوره کاماکارا Kamakara  و طغیان سامورایی :

در سال 1185 خانواده مینانوتو Minamoto  به سرکردگی یو ریتومو میناموتو Yoritomo Minamoto دشمن بزرگ خاندان تای را Taira را شکست دادند . در سال 1192 دادگاه امپراطوری به یوریتومو درجه ژنرالی را اهدا و اجازه تاسیس حکومت کاماکورا را به او داد . به دور از پایتخت کیوتو او یک جامعه جنگجو با حکومت نظامی    – اشراف ایجاد کرد . در دوره کاماکورا وفاداری ، احترام ، فروتنی و صرفه جویی را اوج داد که بعداً به نشانه جنگجو   ( Bushido) معروف شد . گروهی از بوداییان که در این دوره قدرت گرفتند ذن ها بودند . سادگی . تاکیدشان بر نظم شخصی و تمرکز که از ویژگی های روشنفکری آنهاست مورد قبول طبقه جنگجو بود . برتری ذن در بالا بردن سطح هوشیاری هر کس برای غلبه بر ترس از مرگ به جنگجویان قدرت روحی مورد نیاز را داد که مداوم می جنگیدند .

ذن به فلسفه راهنمای جنگجویان کاماکورا تبدیل شد . علاوه بر مهارت های جنگی هنرمندی بود که ( Bugei ) ترجیح داده می شد . مهم ترین مهارت جنگی یابوسامی ( Yabusame‌ ) یا تیر اندازی در حین سواری بر اسب بود.

7.     دوره ادو Edo  :

پس از مرگ لرد هیدیوشی Hideyoshi ارتش لرد تودوگاوا Todugawa جنگی حساس را در سکی گاهارا Sekigahara علیه باقیمانده خاندان تویوتامی Toyotomi شروع کرد و در 1600 پیروز شد .

لرد تودوگاوا نشان شوگان Shogun را از امپراطور در سال 160 دریافت کرد و شوگاناته Shogunate خود را در ادو Edo ایجاد کرد ( توکیو کنونی ) قانون و مقررات جای هرج و مرج را گرفت و حمل استفاده اسلحه شدیداً قانونمند شد . در دوران ادو ( 1867-1306 ) ژاپن خود را از بقیه دور کرد و توانست دو دهه صلح را در سایه پیشرفت سیاسی اجتماعی اقتصادی و فرهنگی داشته باشد ، ضمن اینکه بودو Budo در اوایل دوره ادو بوجود آمد .

با وجود اینکه ذن فلسفه راهنمای سامورایی از اوایل دوره کاماکورا در قرن 13 بود . صلح  و آرامش در دوره ادو به بوجیتسو اجازه همکاری با ذن را داد . تحول از بوجیتسو به بودو در این زمان اتفاق افتاد . افرادی که نقش اساسی در این تحول داشتند ، استاد فن ذن استاد بزرگ سوهوتاکان Sohotakuan  استاد فن شمشیر بود ، وی معتقد بود که بین ذهن یک استاد فن ذن و ذهن یک استاد شمشیر هیچ تفاوتی وجود ندارد . ذهنی که حتی لحظه ای هم متوقف نمی شود به علم و حکمت استوار معروف است .

مونی نوری Munenori هنر خود را این چنین توصیف می کند : « هیچ شمشیری برای رازهای مخصوص این مدرسه نگه داشته نشده است .»

میاموتو موساشی هم ذن را در کتاب پنج انگشتر خود تایید کرده است : در شما به موارد متفاوت به صورتی ترکلی تر وسیع تر توجه می کنید ، اگر باطل را به عنوان راهتان انتخاب کنید پس راه خود را باطل خواهید دید . باط گرایی زمینه فنون ذن می باشد . " عقل استوار" و "درون شمشیر بودن " هر دو خالی بودن ذهن را مشخص می کنند . چنین طرز فکری در دوره میجی Meiji به وسیله تسشو یامائوکو استاد ذن و شمشیر مدرسه اش گسترش یافت .

بوگی یی (Bugei) شامل مهارت های جنگی متفاوتی بود که هر سامورایی به آن نیاز داشت . مهارت های مورد نیاز بوکی یی شامل شمشیر ، نیزه ، تیر کمان ، مبارزه تن به تن ، اسب سواری ، تیر اندازی با تفنگ و شنا و غیره که شامل 18 مهارت بود می شد .

بوجیتسو Bujutsu که مهارت های اسلحه ها در جنگ مشخص می شد بیشتر سیستماتیک بوده و پیشرفت کرد . بودو Budo وسیله ای برای بهبود در تمرین های رزمی بود . در اوایل نیمه های ادو بیشتر مدارس کنجوتسو (Kenjutsu) به سمت پیشرفت شخصی با چوب های بامبو (Shinai) و زره محافظ (Bogn) برای کاهش صدمه در حین تمرین پیشرفت کردند . این مدارس به وسیله مدارسی که بوجیتسو ( Bujutsu) کار می کردند ، مورد انتقاد قرار گرفتند که غیر عملی هستند .

در سال 1609 خاندان ساتسوما Satsuma در کیوشو Kyushu 3000 سرباز برای فتح اوکیناوا به آن جزیره فرستادند .

ساتسوما استقلال اوکیناوا برای برقراری تجارت خارجی با چین و کره که به وسیله دولت توکوگاوا ممنوع شده بود را ، ابقا کرد .

8.     اعاده امیراتوری میجی Meiji  :

امپراتور میجی اعاده امپراطوری مستقیم را در سال 1868 اعلام کرد . فئودالیسم بر انداخته شد .

مدرن سازی ژاپن آغاز شد . اعاده میجی ، فرهنگ و شیوه زندگی ژاپنی ها را تغییر داد . اولین اولویت دولت میجی تقویت دفاع ملی به شیوه ی قوای نظامی غربی ها بود . فرمان سربازی در سال 1873 همه شهروندان ژاپن به گذراندن سه سال خدمت سربازی فعال و چهار سال رزرو مجبور کرد . کلیه کلاس ها تعطیل و کلاس های سامورایی به تدریج متوقف شد .

هنرهای رزمی سنتی به هنرهای تکنیکی قدیمی و بی ارزش تبدیل شده و همگی ممنوع شدند . وقتی امپراطوری گسترش یافت پس از 700 سال مذهب بودایی و ذن کنار گذاشته شد و مذهب شین تو مذهب ملی شد .

سامورایی ها ضمن اینکه برترخود را از دست دادند ، فلسفه راهنمایی خود را نیز از دست دادند . بعضی از سامورایی ها جزو طبقه برتر شدند در حالی که بقیه برای گذراندن زندگی به کشاورزی و ... روی آورند . بسیاری از آنها حق تمرین هنرهای رزمی دسته جمعی را نداشتند . در هر حال ورزش های غربی مثل بیس بال ، ژیمناستیک و دو میدانی معرفی شدند .، هنرهای رزمی که فراموش شده بود ورزش های ملی ژاپن زنده شد . سازمان آموزش و پرورش این حرکت برای آموزش فیزیکی در سرتاسر ملت را حمایت و گسترش داد .

تسو یامائوکو و جیگیرو کانو موفق شدند دوجو خو را در سال 1882 افتتاح نمایند . یامائوکو به تعلیم دن و کندو مشغول شد و کانو رشته جودو را آموزش می داد .

کانو در سال 1901 انجمن ورزشی ژاپن را به وجود آورد که همه ورزش ها را شامل می شد و در سال 1909 عضو کمیته بین المللی المپیک IOC گردید .

در سال 1909 شد و کانو در سال 1912 به نمایندگی ژاپن در پنجمین المپیک استکهلم سوئد شرکت کرد .

دولت میجی با سیاست های اقتصادی اش یک انقلاب صنعتی سریعی ایجاد کرد که طی زمان کمی ژاپن عضو کشورهای صنعتی شد .

دستور امپراطوری در سال 1889 منتشر شد . که می گفت امپراطور مقدس و معصوم می باشد . در هر حال امپراطور بیشتر سلطنت کرد تا فرمانروایی ! در نتیجه جنگ با چین در سال 1995 – 1994 ژاپن جزیره تایوان را تصرف کرده و غرامت گرفته و بر بازار چین دسترسی پیدا کرد .

ژاپن در سال 1904 – 1905 در جنگی با روسیه شرکت کرده و پیروز شد . ژاپن حکم فرمایی برتر خود را در کرده به دست آورد و منچوری جنوبی را باز پس گرفت . در سال 1910 کره رسماً به ژاپن پیوست .

در سال 1914 ژاپن به همراه متحد شانس در جنگ جهانی اول شرکت کرد . یک سری از پیروزی از جنگ های غرور ملی را افزایش داده و دولت میجی تصمیم گرفت هنرهای رزمی را برای سلامت کودکان مدارس استفاده کند .

9.      یاسوهیرو کونیشی Yasuhiro Konishi و معرفی کاراته به تمامی مردم ژاپن :

یاسوهیرو کونیشی در سال 1893 در جزیره شی کوکو به دنیا آمد .

او از 6 سالگی جوجوتسو را فراگرفت و از 13 سالگی به کندو روی آورد .

کونیشی در سال 1915 به توکیو رفت و در دانشگاه نخبگان کایرو نام نویسی کرد . او یک کاپیتان رشته کندو در دانشگاه بود . وی بعد از فارغ التحصیلی به عنوان استاد تعلیم دهنده رشته کندو در دانشگاه انتخاب شد . کونیشی در حین تحصیل در دانشگاه یک اتاق در دوجو جوجوتسو اجاره کرد و از طریق محافظ شخصی بودن امرار معاش کرد .

کونیشی در سال 1923 Kandojo – Ryobo  را تاسیس کرده و به آموزش کندو و جو حیتسو پرداخت در حالی که کاراته از استاد آراکاکی فرا می گرفت .

گی چن فوناکوشی ( 1957-1870 ) برای اولین بار در سال 1917 به ژاپن آمد تا کاراته به نمایش بگذارد .

بنا به دعوت مؤسس جودو ، فوناکوشی در سال 1922 مجدداً به توکیو آمد تا بار دیگر این رشته را به نمایش بگذارد .

استاد فوناکوشی برای این نمایش لباسی سفیدی برای خود و همکارش که عضو کودو کان و اهل اوکیناوا بود ، تهیه کرد . نمایش در حضور 350 نفر که شامل روزنامه نگاران بود اجرا شد و به موفقیت بزرگی دست یافت .

این نمایش در آن مقطع ، نقطه عطفی برای شروع کاراته مدرن امروزی می باشد . مقالات روزنامه ها در مورد این نمایش علاقه عمومی را برانگیخته و زمینه های دیگری را برای نمایش های دیگر کاراته و آموزش آن فراهم گردید . به همین دلیل فوناکوشی بازگشت خود را به اوکیناوا به تعویق انداخت و در خوابگاه دانشجویان اوکیناوایی در دانشگاه توکیو آموزش کاراته را آغاز کرد .

در سال 1924 وی به اتفاق یکی از شاگردان برترش به دیدار کونیشی در دانشگاه کیئو رفته و اجازه وی را برای تدریس کاراته خواستار شد .

کونیشی نه تنها به او این اجازه را داد بلکه از وی دعوت کرد تا در دوجو Ryobu Kan به وی کاراته یاد دهد .

به این ترتیب باشگاه کاراته دانشگاه در پانزدهم اکتبر سال 1924 تاسیس شد . کونیشی علاوه بر فراگیری کاراته از سن سی فوناکوشی تعلیمات کاراته را از چوکی موبوتا Choki Motobu و کنوا مابونی Kenwa Mabuni فراگرفت ، در حالی که وی به شخصیت فوناکوشی و تکنیک مابونی علاقمند بود . او بیشتر از توانایی های مبارزه مابونی که بهترین کاراته کا زمان خود شناخته می شد ، شگفت زده شده بود . کونیشی ادامه تمرینات کندو خود را از هودوکو ناکایاما Hukodo Nakayama  معروف به Kensei ( خدای Kendo ) فراگرفت . همچنین کونیشی برای یادگیری آیکیدو از محضر سن سی موری هو اوچیبا استفاده کرد .

راهنمایی های سن سی موری هو به کونیشی برای گسترش یک سری از کاتاهای تای ساباکی کمک کرد . رقص پا و حرکات فیزیکی کاربردهای این کاتا برگرفته از کاراته و آیکیدو می باشد .

کونیشی با توصیه های موری هو و یاما گوچی نام شیوه کاراته خود را در سال 1933 Shindo jinen rya karat jutsu نام گذاری کرد .

شین دو Shindo  پیشوندی برای بیشتر سبک های کن جوتسا  Kenjutsaمی باشد . کونیشی از این پسوند برای نشان دادن موفقیت در به ارث بردن بودو و سنتی ژاپنی ها استفاده کرد .

جینن Jinen ( به معنای طبیعی ) بیانگر شیوه طبیعی وی نسبت به این هنر بود . کاراته Konishi Dhino Jinen  شامل قسمتهای مختلفی از کاتا و تکنیک های سبک های مختلف می باشد .

زیرا او تحت نظر استادان کاراته نوگرا را در زمان خود تعلیم دیده است . به هر حال از سبک هایی که بیشترین اثر را در این رشته داشته اند می توان به شوتوکان ، شیتو ریو ، موتوبو ریو اشاره کرد .

10.    تغییر کاراته در اوایل دوره شوو Showo :

در سال 1929 دانشگاه کیئو اولین دوجو کاراته ( دست چینی ) به کاراته ( دست خالی ) را تاسیس کردند . به هر حال تغییر بیشتر از یک تغییر آرایشی بود .

( که آنجا باغی بود که Funakoshi ) به تمرینات بر اساس نوشته های استاد ذن و سوگن می پرداخت که می گفت : « اولین حمله ای در کاراته وجود ندارد » پس از یادگیری ذن در این معبد ، فوناکوشی به وسیله شاگردانش در کیئو تصمیم به تغییر کاراته به کارا ( تهی یا باطل ) نمود . تا هنر جنگجوی کاراته چینی اوکیناوایی خود به خود به بودو ژاپنی تبدیل شود .

کونیشی یکی از اولین شاگردانی بود که توانست درجه دان را از سن سی فوناکوشی دریافت کند . وی به خوبی  می دانست که اگر کاراته مورد قبول انجمن بودو قرار گیرد باید قسمتی از Dai Nippon Butoku – Kai  باشد .

کونیشی از نفوذ سیاسی خود که یک از اعضای ارشد کندو بود استفاده کرد تا بوتو کان کاراته ژاپنی را قانونی دانسته و مدارک درجات رسمی را صادر کند .

علاقه عمومی به بودو افزایش یافت همراه با دیگر استادان بودو ، فونی شی ، موتوبو ، موبانی ، اتسوکا و کونیشی به آموزش در مدارس نظامی پرداختند .

در هر صورت در جنگ آوری امروزی بودو در وحله اول به سربازان قدرت مقابله تر از مرگ همانند آنچه که جنگ جویان کوماکورا از ذن دریافت می کردند ، می داد .

11.     جنگ :

بعد از گذشت فقط 15 سال از سلطنت امپراطور تایشو Taisho ، امپراطور شووا Showa ، ( که غربی ها آن را به نام امپراطور hirojito می شناسند ) به تخت سلطنت رسید که این مهم در سال 1926 در 25 سالگی اش اتفاق افتاد . به هر حال با افزایش فعالیت جناح راست و مداخله نظامیان در سیاست ، ژاپن را کم کم از دموکراسی و حکومت پارلمانی به سمت نظامی گرایی و دارای قدرت مرکزی و توسعه طبی سوق داد . به وسیله ترور و ارعاب ارتش ژاپن کنترل پارلمان را به دست گرفت . در سال 1942 رژیم نظامی بر Dai Nippon Butoku Kai غلبه کرد و آن را به عنوان تشکیلات مالی دیکتاتوری ارتش بازسازی کرد . به هر حال بوتوکا کای جدید ( که Tojobutoku هم گفته می شد ) نتوانست حمایت فدراسیون های انفرادی بودو را جلب نماید و توسعه جنگ برگزاری سمینارها و مسابقات را غیر ممکن ساخت . برای فرار از تحریم های اقتصادی امریکا و برای ایجاد تسلط نظامی در آسیا و اقیانوس آرام دولت نظامی ژاپن به ( پرل هابر ) در دسامبر 1941 برای نابودی ناوگان دریایی امریکا حمله کرد . جنگ با انفجار بمب اتمی در هیروشیما « و ناکازاکی » در سال 1945 پایان یافت . تسیلیم بدون پیش شرط برای ژاپنی ها ، جنگ جهانی دوم را پایان یافت .

12.    ژاپن پس از جنگ و Bodo :

اشغال متحد ژاپن به وسیله « ژنرال واگلاس مکارتر » باعث یک سری از تغییرات شامل خلع سلاح ارتش ، یک دستور ملی جدید بازسازی اراضی ، بر کناری حکومت اشراف و دیگر تغییرات شد . دای نیپون بوتوکا (Dai Nippon Butoku ) فسخ شد و فعالیت کلیه هنرهای رزمی به جز کشتی سومو موقتاً ممنوع شد ، Ryobu Kan onashi از جنگی جان سالم به در بردند که بیشتر ژاپن را خراب کرد و تعداد زیادی از هنرمندان رزمی را کشت و هرج و مرجی بعد از جنگ جای خود را به سرعت به رشد اقتصادی داد .

کونیشی برای زنده کردن کندو و کاراته بسیار تلاش کرد . وقتی که در سال 1956 یانازاکی Yanazaki در سن 16 سالگی به ریوبوکان پیوست نزدیک به 50 هنرجو تحت نظر کونیشی به تمرین کندو و کاراته پرداختند .

یامازاکی که در حین تحصیل در دانشگاه به یادگیری سبک شوتوکان می پرداخت ، در سال 1969 ژاپن را به مقصد امریکا ترک کرد تا این هنر رزمی را در آنجا توسعه دهد .

کونیشی بر تمرینات بودو برای ساخت شخصیت و بر ایجاد هارمونی بین بدن و تکنیک ، سخت پافشاری می کرد . در حالی که زمینه های بوجیتسو وجود داشت . ضمن اینکه استاد تاکوان در قرن 13 مشخص کرده بود که کندو و ذن یکی است و مانند یکدیگرند .

این فلسفه را در کاراته اجرا کرد : کاراته و کندو مبارزه با دست خالی است . همانطور که استاد ناکا یاما قبلاً در کندو گفته بود . استاد کونیشی شعر زیر را که بیانگر نظم کاراته اش است نوشته است  :

کاراته / برای زدن کسی نیست /برای شکست نیست /برای دوری از درد سر است .

سن سی کونیشی یکی از بزرگ ترین استادان بودو در تاریخ است . او همچنین یک تاجر ، آموزگار و فعال سیاسی موفق بود . وی به صورت خستگی ناپذیر برای آوردن احترام به کاراته تلاش کرد و سرانجام در سال 1982 فوت کرد .

پسر وی به نام تاکه هیرو موفق شد کاتای یاروبوکان Yarobukab را به خوبی اجرا نماید . ایشان در حال حاضر مدیر شیند جینن ریو Shind jinen ryu به عنوان کونیشی دوم شهرت دارد و با کمک کامازاکی مدیر سازمان    بین المللی کاراته ژاپن می باشد .

در آوریل 1987 فرمان بودو به وسیله کمیته ای شامل نمایندگی از تمامی اصول برتر بودو منتشر شد . این فرمان چنین توصیف می کند : ترویج شخصیت به وجود توانایی قضاوت های ارزشمند ، تغذیه یک فرد متعهد و توانا را تمرینات فیزیکی و ذهنی برای استفاده از تکنیک های رزمی می باشد .

« ملاحظات پایانی »

تاریخچه کاراته اوکیناوا به سال های قبل برمی گردد . در حالی که موفقیت های تکنیکی به وضوح در چین بوده است .

تائوئیسم و ذن از چین وارد ژاپن شده است . لکن ایده بودو مخصوص ژاپن است و تاکید آن در هنرهای چینی متفاوت است ...

شرکت کاراته در المپیک بیشتر به نفع کاراته دو می باشد و می تواند برای بعضی از دوجوهای جوجیتسو و سایر سبک های کاراته خوشایند نباشد . چرا که ممکن است با المپیکی شدن این رشته آنها شاگردان خود را از دست بدهند و آن شاگردان جذب این رشته المپیکی شوند .

کاراته دو در مدارس راهنمایی و دبیرستان آموزش داده می شوند . به هر حال من فکر می کنم این همان است که کانو ، فوناکوشی و کونیشی دنبال آن بودند .

این دیدگاه ها ارزش آموزشی در کاراته را قبلاً مشخص کرده اند . یک دلیل خوب وجود دارد که دکتر کانو بنیان گذار جودو ، فعالانه ورزش ژاپن را گسترش داد . از IOC حمایت کرده و ژاپن را به شرکت در المپیک تشویق نمود . او مشتاق بود که جودو را به عنوان یک رشته در المپیک ببیند . متاسفانه دکتر کانو در راه برگشت از یکی از جلسات IOC در اروپا فوت کرد ولی جودو در سال 1960 در المپیک شرکت داده شد . دکتر کانو احترام خاصی برای سن سی فوناکوشی قائل بود .